يارا قصد جون ما کردي          با تيغ دو مژگونت

عاشق کشي جونم                 آيين دو چشمونت

آتيش سوزي اونجا                 مابين نگاه تو

با هرکي که از سرما       يک دم بشه مهمونت

کاکل ندي دست باد         هوش از سر ما ميره

گفتيم که از اول             اين دل شده حيرونت

پيش از تو دلم کوهي        سرداده به ابرا بود

حالا   پل   آوار               آواره   و   ويرونت

کنج سينه ي مارو              خوب نشونه گرفتي

تير اندازي آرش               انگاريه  تو  خونت

رحمي به دل ما کن               بعد کمونتو وا کن

من زخنده ميميرم                 پاي لب خندونت

دست کم نگيريمون             سرسپرده ايم عاشق

از معجزه ي عشقت             موندن توي زندونت

جز جون حقير من               چيزي که ندارم گل

نا  قابل و هر آن                ميخواد بشه قربونت